over rouw

Begeleiding

Het kan zijn dat het op jonge leeftijd verliezen van je ouder(s) later alsnog om aandacht gaat vragen.

Ik geef zowel individuele begeleiding als groepsbijeenkomsten voor mensen die als kind (jonger dan 21 jaar) een of beide ouders hebben verloren door overlijden.

Individuele begeleiding

In 5 bijeenkomsten van 1,5 uur wordt aandacht besteed aan je overleden ouder, het overlijden zelf en hoe jij dit hebt beleefd, hoe je het hebt overleefd, wie je bent zonder je overlevingspatronen en hoe je weer kunt handelen, kunt leven vanuit vertrouwen in jezelf en wat je nodig hebt om dat te kunnen doen.


Een eerste kennismakingsgesprek is vrijblijvend. Ik vind het belangrijk dat jij het gevoel hebt op de juiste plek te zijn en dat ik het gevoel heb je behulpzaam te kunnen zijn met datgene waar je tegenaan loopt.

Ook als er andere rouw'zaken' zijn, zoals het verlies van een partner, broer of zus, wil ik graag samen met je bekijken waar en hoe ik je hierin behulpzaam zou kunnen zijn.


Groepsbijeenkomsten

Samen met Titia Liese geef ik 2 keer per jaar de workshop 'dubbel ouderverlies'. Dit is een driedaagse workshop in een kleine groep (max. 4 deelnemers) met een terugkomdag een maand later. Voor meer informatie hierover kun je ook kijken op de website van Titia.


Samen met Eveline Postmes, kinder- en jongerencoach, organiseren we bij voldoende vraag lotgenotencontact-groepjes voor kinderen en jongeren van diverse leeftijden die een ouder, broer of zus hebben verloren. Bel of mail me gerust voor meer info.

Gisteren was ik in het bos


Op zoek naar drie bomen, drie bomen die ik gekend had en die alle drie een grote tak hadden verloren.

De drie bomen waren daar alle drie op een andere manier mee omgegaan.

Gisteren. Vandaag heb ik ze gevonden.


De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te groeien: 'dat kan ik niet want ik mis een tak'. Ik zag dat hij klein was gebleven. De wond was duidelijk zichtbaar. Het was het hoogste punt van de boom.


De tweede boom was geschrokken van de pijn en had maar snel besloten om het verlies te vergeten. Hij was geen boom meer. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien. De plek van de wond moest ik zoeken. Achter een heleboel bladeren vond ik hem.


De derde boom was ook geschrokken van de pijn. Hij had gerouwd om het verlies. En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde te groeien had hij gezegd: 'dit jaar niet'. Maar de zon kwam het jaar daarop terug. Nu zei de boom: 'ja zon, verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen. Ziet u mijn wond heeft warmte nodig, opdat hij weet dat hij erbij hoort'. En het derde jaar dat de zon terugkwam sprak de boom; 'ja zon, laat mij groeien want er is nog zoveel te groeien'. De derde boom was ook moeilijk te vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk was geworden. Maar gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond.           

                                                                                                                                                                         Evert Landwaard